مقایسه شاخصهای توسعه سکونتگاههای انسانی در بافتهای مرکزی و حاشیه شهر گنبدکاووس

افزایش فاصله 10 اختلاف بین امکانات و خدمات شهری، کفایت کند در بافت های حاشیه شهری، مشکلات عدیده اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی را برای ساکنان این بافت ها به وجود آورده است. لیکن در اصلی این مقاله بررسی و مقایسه شاخص های توسعه سکونتگاههای انسانی در بافت حاشیه و مرکز شهر گنبد کاووس می باشد، از آنجایی که نبود معیارهای مشخص برای توسعه سکونتگاهها بار یکی از مشکلات در چنین پژوهش هایی است، سعی شده است از مهم ترین شاخص های توسعه سکونتگاهها که قابل استنتاج از داده های پرسش نامه ای باشد استفاده گردد. روش اصلی این پژوهش مطالعه توصیفی - تطبیقی از نوع کاربردی می باشد. که با در نظر گرفتن اهمیت و جایگاه مسکن و نقش آن در برنامه ریزی شهری و شهرسازی روش پژوهش در این پست به پوشینه کتابخانه ای - اسنادی و عملیات میدانی (پیمایش) بوده است. نتایج بررسی صورت گرفته بیانگر این مسیله است که وضعیت شاخص های توسعه در بافت مرکزی شهر گنبد کاووس آوردن بهتر از وضعیت بافت مسکونی حاشیه شهر است و بیانگر پایین بودن سطح شاخص های توسعه در مقایسه با بافت مسکونی مرکز شهر است.

Keywords:

سکونتگاههای انسانی , شاخ های توسعه , بافت مرکزی , حاشیه شهر گنبدکاووس