بررسی وقوع ده ساله بیماری( PPR طاعون نشخوارکنندگان کوچک ) و ارزیابی مقایسه ای تعداد مبتلایان، تعداد تلفات و حجم عملیات مبارزه ( واکسیناسیون ) با بی ماری نسبت به بیماریهای تب برفکی، آبله، شاربن، آنتروتوکسمی، آگالاکسی و قانقاریای کبدی abstract
طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی حاد که گوسفند و بز را به طور کلینیکی و گاو خوک را به طور تحت کلینیکی مبتلا می کند . بیماری برای اولین بار در کشور ساحل عاج شناسایی شده سپس کشورهای غرب و شمال آفریقا گسترش و از آنجا کشورهای خاور میانه را درگیر نموده است . اولین گزارش رسمی رخداد بیماری در ایران از استان ایلام در سال 1373 می باشد . مطالعه حاضر نشان داد که بیماری PPR از یک بیماری ناشناخته در سال 1379 در استان قم به مهمترین بیماری واحدهای پرواربندی تا سال 1384 مبدل شده است . این تحقیق عبارت است از یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی از کلیه پرونده های مربوط به این بیماری از سال 1375 لغایت 1384 می باشد . در مدت ده ساله مطالعه بیماری 1147 گله بره و بزغاله درگیر بیماری شده اند که درصد ابتلا در هنگام بازدید از گله ها %18 و درصد تلفات %1/8 می باشد . بررسی روند ده ساله وقوع بیماری نشان می دهد که بیماری روند تک دامنه ای طی نموده بطوری که تعداد گله های مبتلا از 10 گله در سال 1375 به پیک 298 گله در سال 1379 رسیده است سپس به دنبال افزایش عملیات واکسیناسیون، افزایش آگاهی دامداران و آشنا شدن همکاران به روشهای صحیح مبارزه، روند بیماری کاهش معنی داری پیدا کرده بطوری که در سال 1384 به 37 گله مبتلا رسیده است . وقوع ماهیانه بیماری نشان می دهد که روند بیماری در طول سال تک دامنه ای بوده و اوج کانونهای بیماری در شهریور ماه اتفاق افتاده زیرا ظرفیت واحدهای پرواربندی استان در ا ین ماه تکمیل می گردد به عبارتی حضور بیشترین جمعیت دامی حساس در یک مقطع زمانی باعث شیوع بیماری شده است . این یافته برخلاف گزارش سازمان جهانی بیماریهای واگیر دام OIE که گفته کانونهای بیماری در شرایط آب و هوای سرد و مرطوب افزایش می یابد زیرا ویروس ماندگاری، بیشتری دارد . در این بررسی مشخص شده که بیماری بیشتر دامهای جوان ( بره و بزغاله ) گله های پروار را درگیر نموده، همچنین حساسیت بزغاله ها بیشتر از بره ها می باشد . در این مطالعه بیماری PPR با بیماری تب برفکی، شاربن علامتی، شاربن، آبله، آگالاکسی، آنتروتوکسمی و قانقاریای کبدی از نظر تعداد مبتلایان، تعداد تلفات و حجم عملیات مبارزه ( واکسیناسیون ) جهت نشان دادن حجم هر کدام در سیاست مبارزه ای استان مورد مقایسه قرار گرفته که نتیجه آن اینکه بیماری PPR علارغم داشتن 45/4 درصد مبتلایان و 34/6 درصد تلفات شش ساله این هفت بیما ری متاسفانه تنها 2/6 درصد حجم عملیات مبارزه ( واکسیناسیون ) را به خود اختصاص داده است . لهذا پیشنهاد می گردد جهت کنترل بیماری علاوه بر افزایش حجم عملیات واکسیناسیون بر علیه بیماری مذکور تردد دام، ضدعفونی کانونهای بیماری، مراقبت بیماری در مراکز تجمع دام و میدان دام مورد توجه قرار گیرد