اثربخشی آموزش روانشناسی مثبتنگر بر پاسخ قراردادی، ارتباط زناشویی، و جهت گیری مذهبی زنان متاهل شهر اصفهان با در نظر گرفتن متغیر تعدیلی هوش معنوی

خانواده هسته اصلی جامعه و محور اصلی شکل گیری فردای جامعه است و در هرخانواده مهم ترین عامل پایداری و یگانگی، رضایت زناشویی 1 می باشد (معین وهمکاران، 1390). رضایت زناشویی پایه و اساس ثبات خانواده، تسهیل در ایفایوظایف والدین و در نهایت سبب رشد اقتصادی، فرهنگی و شکوفایی جامعه است. وجودنارضایتی در روابط زن و شوهر علاوه بر ایجاد مشکل در موارد فوق، باعث اشکال در روابطاجتماعی، گرایش به انحرافات اجتماعی و اخلاقی و افول ارزشهای فرهنگی در بین زوجینمی شود (یارمحمدیان و همکاران 1390؛ سینها و مکرجی، 1991). احساس خوشبختی وشادکامی (سینها و مکرجی، 1991 ؛ ویلسون و اوسوالد 2، 2005)، بهزیستی روانشناختی ،(داینر و همکاران 3، 2002)، عوامل شخصیتی (معین و همکاران، 1390؛ یانسی، 4، 2007)و سلامت روان (لمب، بی و دماریس 5، 2003) از جمله عواملی هستند که در ارتباط ،با سازگاری و رضایتمندی زناشویی مورد بررسی قرار گرفته اند. از آنجا که سلامتو بهداشت روانی زنان یکی از عوامل اصلی در سلامت روانی خانواده و متعاقباجامعه محسوب می شود (طبسی، 1391)، پژوهش بر روی عوامل اثرگذار بر رضایت زناشوییو مولفه های آن میتوان راه رسیدن به این مهم را روشن تر کند.