تحلیلی بر عدالت جنسیتی در فضاهای عمومی شهرها مطالعه موردی: منطقه 2 کلانشهر تبریز

مفاهیم عدالت و برابری که از زمان های دور مورد توجه قرار گرفته است، علی رغم این، بی عدالتی در شهرها به چشم می خورد. در این میان انواع بی عدالتی، عدالت جنسیتی در فضاهای شهری موضوعی بوده که بیشتر مواقع به حاشیه رانده شده است. فضاهای شهری و عمومی به عنوان بستر زندگی و فعالیت شهروندان باید بتوانند با توجه به شباهت ها و تفاوت های میان افراد و گروه های جنسی، سنی و اجتماعی، محیطی امن، سالم، پایدار و جذاب را برای همه افراد فراهم کند و به نیاز تمامی افراد توجه شود. توجه به نیازهای زنان در برنامه ریزی فضاهای عمومی به معنای رسمیت شناختن و دعوت آنان به حضور در این فضاها و نهایتا اجتماع است که می تواند بستری برای تامین و امکان مشارکت زنان را در فعالیت هایی اجتماعی فراهم کند، استفاده و مناسب بودن فضاهای عمومی موضوعی است که باید بر آن تاکید بیشتر شود. هدف این تحقیق مطالعه و بررسی عدالت جنسیتی در فضاهای عمومی شهرهای ایران بوده است که منطقه 2 کلانشهر تبریز به عنوان مورد مطالعه انتخاب شده است، روش تحقیق به صورت پیمایشی در سطح منطقه بوده است و روبکرد آن توصیفی- تحلیلی بوده است، اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری از جمله تحلیل رگرسیونی و آزمون های مقایسه ای داده های پارامتریک استفاده شده است. برای مطالعه عدالت جنسیتی فضاهای شهری و دلایل نابرابری های موجود با توجه به مطالعات نظری و تیوریک، مولفه های فرهنگی- اجتماعی، امنیتی-ایمنی، کالبدی- طراحی فضا ، اقتصادی، فیزیوموژیکی و دسترسی به فضا به عنوان شاخص های کلی انتخاب شدند که دارای 48 شاخص بودند. همچنین تاثیر ویژگی های فردی (جنس، درآمد و...) نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد بر اساس دیدگاه پاسخ گویان نابرابری فضای جنسیتی در فضای شهری منطقه 2 کلانشهر تبریز وجود دارد، ولی از دیدگاه مردان و زنان این متفاوت می باشد و از نظر زنان این نابرابری در سطح خیلی زیاد می باشد، ولی از نظر مردان در سطح تا حدودی بوده است. همچنین بین شاخص های تحقیق در ایجاد نابرابری تفاوت های معناداری وجود دارد که شاخص امنیت و ایمنی بیشترین تاثیر را داشته است.

Keywords:

رضایتمندی , زنان , فضای عمومی , منطقه 2 تبریز