اقتصاد آب و توسعه ی پایدار

کشور ایران به دلیل قرارگرفتن در منطقه خشک و نیمهخشک با کمبود منابع آبی روبروست. اتخاذ سیاستهای جدید افزایش جمعیت و روند رو به رشد شهرنشینی و افزایش مهاجرت از روستاها به دلیل کمبود منابع آبی و تاثیر این مشکلات بر زندگی انسانها نگرانیهای را در برخی محافلعلمی و غیرعلمی ایجاد کرده است. در زمینه ارتباط مستقیم بین کمبود منابع آبی و امنیت انسانی مطالعات مختلفی صورت گرفته و مکرر بر اینمسیله تاکید شده که بحران موجود در مسیله منابع آبی کمبود آب نیست بلکه مدیریت و حکمرانی آب است. نظریههای مدیریتی که سالها پیش بر فرض وفور منابع تدوین شدهاند، امروزه باید بر فرضهای محدودیت منابع بنا شوند. بر این اساس برای همه جهانیان محرز شده است که حرکتجامعه بشری در راستای توسعه پایدار، تنها راه تداوم حیات روی کره زمین است. برای تحقق این امر، باید در نظریههای مدیریتی منابع آب با توسعهپایدار، به محدودیت منابع طبیعی بالاخص کشور ایران بهطور جدی پرداخته شود . در حال حاضر به نظر میرسد که این چالشها در حوزههایپراکنده مدیریتی کاملا آشکار است از این رو ضروریست که اندیشمندان و مدیران ارشد مرتبط با مدیریت آب کشور برای تحقق توسعه پایدار و رسیدن به پارادایم پایدار محوری در مدیریت منابع آب گامی جدی و اساسی بردارند . در این مقاله پس از بررسی نقش آب و تاثیر آن برامنیت جوامع انسانی، شاخصهای آسیبپذیر منابع آب، چالشها و راههای برونرفت از مشکلات مرتبط با آن مورد تحلیل و بررسی قرار خواهد گرفت

Keywords:

بحران آب , توسعه پایدار , آب و امنیت