اثر بخشی درمان گروهی با رویکرد یکپارچه توحیدی بر رضایت زناشویی زنان متاهل

پژوهشگران تا کنون به منظور بهبود روابط زناشویی و ارتقاء کیفیت ارتباط زوجین از مداخلات زوج درمانی و روان شناختی مختلفی استفاده کرده اند. اما در سال های اخیر به دنبال آزمون مداخلات دیگری نظیر معنویت درمانی و بهبود ارتباط با مبدا جهان، برسایر ابعاد ارتباطی انسان ها بوده اند. بنابراین همسو با چنین اهدافی،پژوهش حاضر نیز با هدف تعیین اثر بخشی گروه درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی بر رضایت زناشویی زنان متاهل انجام گرفته است.طرح کلی پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه اماری شامل زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک شفا در شهرستان مشهد بوده و نمونه مورد نظر به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس بصورت تصادفی 15 نفر از انها در گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل جایگزین شدند. برای اجرای این پژوهش، از فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی انرپچ(اولسون و همکاران1989) استفاده کردیم. پرسشنامه قبل و بعد از مداخله برروی دو گروه اجرا شد. آموزش بصورت 22 جلسه مداخله درمان گروهی با رویکرد یکپارچه توحیدی به مدت 90 دقیقه و دوبار در هفته فقط برای گروه آزمایش اجرا شد. مدل آماری مورد استفاده تحلیل کوواریانس چند متغیری بود. یافته ها نشان دادند که گروه آزمایش با برخورداری از مداخله گروهی با رویکرد یکپارچه توحیدی ،نسبت به گروه کنترل،از افزایش معنا داری در رضایت زناشویی برخوردار شدند.