ایمنی و مدیریت ریسک در مترو (مطالعه موردی مشهد)

در چشم انداز توسعه شهر مشهد به عنوان پایتخت معنوی جهان اسلام چهار کریدور مترویی به منظور رفاه حال شهروندان و زایران و ترافیک روان تر در سفرهای شهری تعریف گردیده است. یکی از طولانی ترین خطوط (24 کیلومتر) و عمیق ترین (حدودا60 متر)خطوط متروی در شهر مشهد در حال احداث می باشد . به لحاظ تفاوت های عمده مانند گذر از تمامی آبرفت های شهر ومواجهه با شرایط ژیوتکنیکی مختلف، عمیق تر بودن و قرارگیری بخشی از آن در زیر سطح آب زیرزمینی و همچنین روش حفاریمکانیزه، از پروژه های خاص مترویی در این شهر استفاده می شود . به لحاظ پیچیدگی های موجود، موضوع ارزیابی و آنالیز ریسک های موجود از مراحل شناسایی تا مراحل اجرایی امری ضروری است. در این مقاله بر اساس طرح مدیریت ریسک RMP ، با بررسیماشینTBM و تاثیر حفاری مکانیزه در تونل سازی محیط های شهری همچنین بررسی مطالعات ژیوتکنیک سعی گردید مبنایی ازریسک های محتمل در حفاری توسط دستگاه EPB TBM مطرح گردد و ریسک های پیش روی پروژه مشخص و اقداماتی برای کاهش و ایجاد شرایط ایمن برای طراحی و اجرا اتخاذ گردد. نتایج نشان می دهد 7/71 درصد از پتانسیل های ایجاد خرابی یا صدمهدر سطح ریسک غیرقابل قبول صرفا مربوط به عوامل و شرایط مرحله ساخت مسیر تونل، 10 درصد مربوط به طراحی و ملزومات دستگاه TBM ، 10 درصد مربوط تحقیقات پروژه و فاز طراحی و 3/8 درصد مربوط به عوامل و فاکتور های انسانی می باشد .

Keywords:

حفاری مکانیزه تونل , ارزیابی ریسک , اقدامات کاهنده ریسک (( TBM EPB , RMP))