نقش عدم قطعیت در ارزیابی استراتژیک زیست محیطی

امروزه با توجه به ریسک های به وجود آمده در پروژه ها، طرح ها و خطرات احتمالی که امکان مواجه با آنها وجود دارد نیاز به رویکردی استراتژیکی(ارزیابی استراتژیکی) در مقابل مسایل موجود احساس می شود. دراین بین گفتنی است که اساس این رویکرد استراتژیکی (ارزیابی استراتژیک زیست محیطی) رسیدن به توسعه پایدار در محیط زیست است، لذا طرح هایی که در محیط زیست اجرا می شود را طور منظم مورد ارزیابی قرار می دهد. از همین رونیز به دلیل وجود یکسری از عدم قطعیت ها در مسایل و فعالیت های محیط زیستی، انجام ارزیابی استراتژیک زیست محیطی به کاهش این عدم قطعیت ها کمک شایانی کرده است.لذا در مجموع می توان گفت که کمک این عملکرد استراتژیکی )ارزیابی استراتژیک( در قالب پیش بینی خطرات احتمالی ای لوده که ممکن است در مراحل مختلف انجام پروژه ها وطرح های محیط زیستی وجود داشته باشد، معنا پیدا می کند.حال نقش این نوع ارزیابی زیست محیطی در اجرای پروژه ها وطرح های کلان بصورتی است که در نهایت سیاست ها و جهت گیری هایی را در سطح وسیعی (منطقه ، ملی و ...) ایجاد می کند، پس موجبات اتخاد یک سری از برنامه های مدیریتی را جهت بهبود پروژه ها را فراهم آورده است. پس حال گفتنی است با نظربه موضوعات ذکرشده این مقاله تصمیم دارد با استفاده از روش کتابخانه ای و مطالعات اسنادی به دنبال بررسی نقش عدم قطعیت در ارزیابی استراتژیک مسایل زیست محیطی باشد. در این میان نیز نتایج حاصله از این مطالعات گویای این است که بکارگیری ارزیابی استراتژیک در برنامه ریزی برای فعالیت های محیط زیستی می تواند اثرات منفی پروژه ها و طرح ها را تا حد زیادی کاهش داد.

Keywords:

خطرات احتمالی , ارزیابی ریسک , ارزیابی استراتژیکی , عدم قطعیت , توسعه پایدار محیط زیست