حاشیه نشینی و بحران های حاصل از حاشینه شینی در کلان شهرها

مقاله حاظر در رابطه با حاشیه نشینی و بررسی مشکلات ان میباشد. حاشیه نشینی پدیده ای است که با اسکان غیررسمی و بدون مجوز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کناره ی شهرها ایجاد می شود. حاشیه نشینی و مشکلات آن، به خصوص در کشورهای در حال توسعه، برای مدیران شهری یک معضل بزرگ شهری محسوب می شود. بر این اساس وجه مشخصه شهرنشینی جهان سومی، ناموزونی و نابرابری است. اشاعه قابل توجهی از ثروت و از سوی دیگر اقلیت هایی که در فقر زندگی می کنند، از ناکامی های خط مشی شهری قلمداد می شوند. حاشیه نشینی از پیامدهای توسعه ناهمسو و بدریخت در نظام شهرنشینی است. کاربریهای شهری در قشربندی اجتماعی و اقتصادی تاثیرگذار است و وقتی حاشیه نشینان خود را ناتوان از بهبود موقعیت اقتصادی - اجتماعی خویش احساس کردند، نوعی محرومیت در آنها بوجود آمده و آنها را به ارتکاب جرایم اجتماعی وادار کرده است. ضرورت پرداختن به این موضوع از آنجاست که این پدیده در عین حال که نتیجه و حاصل معضلات اجتماعی و خصوصا اقتصادی است، موجب بروز مشکلات دیگری همچون بزهکاری می گردد؛ با گسترش شهرها و تبدیل آن ها به کلان شهر، لزوم کنترل وضعیت حاشیه نشینی و جلوگیری از گسترش آن، بیش از پیش احساس می شود