میزان تاثیر مشارکت ساکنین بافت فرسوده بر بهسازی آن (مطالعه موردی: ناحیه 1 منطقه 17 تهران)

امروزه بسیاری از شهرهای کشور به دلیل افزایش جمعیت، مهاجرتهای بی رویه و توسعه افقی شهر و عدم خدمات رسانی مناسب به هسته های قدیمی شهر باعث شده بافت قدیمی از نظر امنیتی، اجتماعی و اقتصادی با مشکلاتی روبرو شده که به مرور زمان باعث فرسایش این بافتها شده و ضرورت مطالعه نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده را ایجاد می کند و این امر میسر نمیشود مگر با مشارکت ذینفع ها اصلی یعنی مردمی که در این مناطق فرسوده زندگی می کنند که به عنوان کار آمد ترین رویکرد جهت مواجه با کا ستی ها میتوان از رویکرد برنامه ریزی مشارکتی نام برد که این مقاله به ارزیابی میزان مشارکت مردم در نوسازی بافت فرسوده ناحیه یک منطقه 17 شهر تهران میپردازد. روش کار بصورت میدانی بوده و اطلاعات از طریق پرسشنامه از ساکنین ناحیه مورد نظر و همچنین مشاهدات پژوهشگر از این ناحیه می باشد و مطاالب به دست آمده از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شده است. با توجه به نتایج بدست آمده مهمترین علت عدم حضور و مشارکت در احیا و یا نوسازی بافتهای فرسوده، مسیله تامین اعتبارات و بازگشت سرمایه است که برای رسیدن به این هدف پیشنهاد می شود دولتها و نهادهای عمومی اعم از شهرداری ها و... بسترها و زیرساختهای لازم را برای مردم و حصول اعتماد آنها فراهم کند و همچنین تدابیر تشویقی و ارایه تسهیلات ویژه برای جلب مشارکت خصوصی و تشکل های شهروندی در زمینه سرمایه گذاری در سطح محلات و ناحیه های شهری را ایجاد نمایند.

Keywords:

بافت فرسوده , مشارکت مردمی , بهسازی