امروزه در عصر مجازی، با قدم نهادن به حیطه نانوتکنولوژی و تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات و الکترونیکی شدن مراکز و سازمان های دولتی و خصوصی، می توان رشد قابل توجهی را مشاهده نمود. سیستم های الکترونیکی مانند دولت الکترونیک، تجارت الکترونیک، شهر الکترونیک و
شهرداری الکترونیک و مفاهیمی همچون شهروند الکترونیکی و اخیرا رایگیری الکترونیکی روز به روز در حال نفوذ به زندگی روزمره مردم هستند. تجربه نشان داده است که الکترونیکی کردن بخش و یا بخش های از یک سازمان، رشد کیفی مناسبی در روند کاری آن سازمان داشته است، جهش از سیستم های سنتی به سوی فناوری های مدرن، دولت های پیشرو را چنان با تغییر در ساختار مواجه کرده است که میل به سازگاری و ایستایی در آنها، با چالشی عظیم مواجه شده و به طرز شگفت انگیزی در حال تغییرات بنیادی و کاربردی در فرهنگ و ساختار خود می باشد. بدیهی است، تعریف مفهومی شهرداری الکترونیکی که اساس آن مبتنی است بر سازمانی که با بهره گیری از فناوری اطلاعات خدمات خود را در حوزه وظایف شهری بصورت سریع، قابل دسترس و با حداکثر امنیت به شهروندان ارایه می دهد و همچنین شفاف سازی و تعریف برخی از شاخص های اساسی در این حوزه را می توان به عنوان شاخص های اساسی در ایجاد زیرساخت مناسب و هدفمند یک دولت الکترونیک ملی با پشتوانه شهرداری الکترونیکی دانست و امکان اتصال شبکه های اطلاعاتی و خدمات الکترونیکی کارآمد و اثربخش در حوزه های مختلف شهری را با یکدیگر فراهم آورد. از این رو در این مقاله سعی شده است ضمن ارایه مفهوم شهرداری الکترونیک، زوایای مختلف ای پدیده نوین، مزایا، معایب و چالش های فراروی استقرار آن واکاوی گردد.