بهینه سازی شبکه های تخت دولایه فضاکار با درنظر گرفتن رفتار غیرخطی با استفاده از الگوریتم های ازدحام ذرات و خفاش

در این مقاله بهینه سازی شبکه های تخت دولایه ی فضاکار برای دو طول دهانه ی 24 و 42 متری و با درنظر گرفتن هر دو رفتار خطی و غیرخطی، با استفاده از الگوریتم های فراکاوشی ارایه می شود. شبکه ها بر روی ستون های کناری به ارتفاع 7 متر تحت بارگذاری قرار گرفته اند تا پس از تحلیل و طراحی و پاسخگویی سازه، طرح مهندسی برای هردو دهانه تعیین شود. سپس مدل های مذکور ابتدا با لحاظ رفتار خطی و سپس رفتار غیرخطی بهینه سازی شده و نتایج طرح بهینه با طرح مهندسی مورد مقایسه قرار گرفته است. بهینه سازی این سازه ها با درنظر گرفتن تمام ترکیب بارهای موثر فرایندی بس پیچیده و زمانبر خواهد بود و نیازمند استفاده از الگوریتم های مناسب با همگرایی بالا می باشد. تاشه پردازی شبکه های تخت فضاکار با جبر فرمکسی و نرم افزار Formian و تحلیل سازه با استفاده از نرم افزار Opensess صورت گرفته است و برای فرایند بهینه سازی از نرم افزار Matlab استفاده شده است. نتایج باینگر این است که برای سازه ی با طول دهانه ی 24 متری در هر دو الگوریتم وزن شبکه در حالت غیرخطی 8.6 درصد نسبت به طرح مهندسی کاهش یافته ولی در حالت بهینه ی خطی هیچ بهبودی حاصل نشده است. و برای سازه ی با طول دهانه ی 42 متری وزن شبکه در حالت غیرخطی برای الگوریتم های ازدحام ذرات و خفاش به ترتیب به میزان 10.47 و 12.56 درصد نسبت به طرح مهندسی کاهش یافته و در حالت بهینه ی خطی نیز میزان کاهش وزن به ترتیب برابر 1.64 و 2.6 درصد می باشد.

Keywords:

بهینه سازی , سازه فضاکار , شبکه تخت دولایه , رفتار غیرخطی , الگوریتم فراکاوشی