بررسی و ارزیابی راه حل های انعطاف پذیری در دو دفتر کار معماری به منظور فهم تاثیر انعطاف پذیری در میزان تعامل کاربر و محیط

انعطاف پذیری به طور کلی خصوصیت ساختارهایی است که برای کاربری های مختلف مناسب بوده و اجازه ی تفسیر های متفاوت و مداخلات فردی را فراهم می آورد. توجه به مسیله انعطاف پذیری در دفاتر کار به منظور بهبود کیفیت، کارایی و بازدهی نهایی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت، افرادی چون بویرمن به تدوین تکنیک های طراحی انعطاف پذیر پرداختند. با فرض اینکه افزایش تعامل کاربر و محیط در دستیابی به اهداف انعطاف پذیری موثر است، این پژوهش با بررسی و مقایسه دو دفتر معماری که یکی از دیگری منعطف تر است، در پی پاسخگویی به آن است که میزان تعامل کاربر و محیط در کدام دفتر بالاتر است. دفتر دوم باز طراحی دفتر اول توسط یک شرکت مهندسین مشاور بوده تا محیطی مناسب تر جهت پاسخ گویی به نیازهای خود در اختیار داشته باشد. دفتر منعطف تر با توجه به جدول بویرمن انتخاب شده و با مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه شخصی به بررسی میزان تعامل کاربر با محیط پرداخته تا نقش انعطاف پذیری در افزایش کارایی، تمرکز کارمندان، بهبود تعاملات اجتماعی و روابط بین افراد مشخص شود. با توجه به بررسی های انجام شده کارایی دفتر منعطف بالاتر بوده است، اما دقت و تمرکز افراد تغییری نکرده است. در خصوص تعاملات اجتماعی بدین نتیجه رسیدیم که ایجاد فضاهای جمعی و منعطف به تنهایی تاثیر قابل توجهی بر بهبود روابط افراد ندارد.

Keywords:

انعطاف پذیری , محیط تعاملی , دفتر کار معماری , کاربری خنثی