بررسی جایگاه نگرش های بیومیمیکری، بیونیک و بیومیمتیک در معماری از طریق مقایسه اصول ساختاری آنها

طبیعتت و ارگانیسم های آن در واکنش به شرایط متغیر محیطی راهکارهایی را برای حل مسایل خود برگزیده اند. راهکارهایی که آنها در برخورد با مسایل انتخاب کرده اند، علت ماندگاری آنها در طول میلیون ها سال می باشد. استفادهاز راهکارهای طبیعت و ویژگی های آن می تواند در راستای بهبود فرآیند طراحی نقش موثری داشته باشد. امروزه با پیدایشنگرش های گوناگون در بهره مندی از دانش طبیعت، فن آوری های نوینی در علوم مختلف ظهور پیداکرده است. تمرکز بردانش طبیعت و انتقال مفاهیم و الگوهای آن به طراحی نیز از موضوعات حایز اهمیت در زمینه ی طراحی معماری می باشد.طبق بررسی های صورت گرفته، بیونیکس، بیومیمتیکس و بیومیمیکری از نگرش هایی می باشند که مفاهیم و اصول قابلانتقال طبیعت به علوم مختلف را مورد مطالعه قرارداده اند. نبود مرز مشخصی جهت تمیز آنها و همچنین به کارگیریاین واژگان در جای یکدیگر موجب شد که این تحقیق نگرشی موثر برای انتقال دانش طبیعت به طراحی معماری رابررسی نماید. طبق مطالعات صورت گرفته، با مقایسه ی منشا پیدایش، سطوح الگوبرداری، عناصر ضروری و اصول و قوانینالگوبرداری، در میان نگرش های اشاره شده، بیومیمیکری نگرشی جامع تر جهت انتقال به طراحی معماری می باشد، اگرچهتاکنون بناهای اندکی براساس اصول آن طراحی شده اند.

Keywords:

بیونیکس , بیومیمتیکس , بیومیمیکری , طرامی معماری