فضاهای گمشده فضاهایی هستند که در اثر عدم برنامه ریزی در
فضای شهری از جریان فعالیت پیاده جدا افتاده و راکد وبدون استفاده در فضاهای شهری قرار دارند . این فضاها بدلیل عدم طراحی به فضایی بدون کارکرد و بلا استفاده درشهرها تبدیل شده اند یعنی فضاهایی که به دلیل مشخصات کالبدی و فیزیکی فی النفسه مورد هجوم انواع آسیب هایاجتماعی قرار می گیرند و به مرور زمان به عنوان غده ای در شهر شناخته می شوند .شهرهای معاصر امروزی نیز به دلیل وسعت زیاد آنها و گسترش روز افزون آنها ، اهمیت سرعت و رسیدن سریع به مقصدیکی از خصوصیات مهم آن هاست لذا ساخت مسیر ها و پل ها برای رسیدن به این هدف صورت می گیرد . اما هر عنصرشهری تنها نقش عملکردی صرف را بر عهده ندارد . پل ها به عنوان یکی از زیر ساخت های اصلی شهر که نقش جابهجایی را برعهده دارند ، به دلیل توجه صرف به عملکرد آنها و عدم توجه به فضای ایجاد شده توسط آنها باعث شدهفضایی نامطلوب موسوم به
فضای گمشده در زیر این پل ها ایجاد شود در نتیجه روند رو به رشد افزایش فضاهای گمشدهدر نقاط مختلف شهرها تهدیدی جدی برای کنترل کیفیت محیط های شهری به حساب می آید. لذا در تحقیق حاضرکه یک تحقیق کیفی است ، از نظر هدف کاربردی و ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی می باشد با استفاده از نظریات اندیشمندان و صاحب نظران حوزه شهرسازی به جمع آوری معیارهای کیفی سنجش محیط پرداخته و با بررسی ویژگیهای فضاهای گمشده معیارهای موثر بر کارایی فضاهای گمشده را بدست آورده و در ادامه با انطباق معیارهای بدستآمده با فضای موجود زیر
پل 9 دی راهکارها و ضوابط و مقررات خاص جهت طراحی این فضاها ارایه می گردد.