باهمستان دوستدار کودک خیابانی و نقش معماری در راستای فراهم آوردن آسایش روحی این قشر آسیب دیده

کودکان به عنوان یکی از مهمترین اقشار جامعه، نیازمند بستری مناسب برای شکوفایی استعدادها و رشد توانایی های خودهستند. اکثر کودکان دارای خانواده که در شرایط طبیعی رشد می کنند، این نیاز خود را توسط خانواده پاسخ می دهند. امادر این بین کودکان کار و خیابانی که اکثر وقت خود را در خیابان سپری کرده و شخصیت آنان در این بستر شکل می-گیرد، این نیاز مهم را بدون پاسخ می یابند که همین باعث کاهش سرمایه انسانی در آینده کشور می شود. در این بینمعماری نقش اساسی در رفع این نیاز دارد که میتواند با شناخت از شرایط زندگی، روحی و جسمی این کودکان، تاحدود زیادی به این نیاز پاسخ دهد. هدف این تحقیق، بررسی عوامل موثر بر چگونگی طراحی بستری مناسب جهت رشدو ارتقای فرهنگی و آسایش روحی این کودکان، در قالب طراحی باهمستان است. چنین فضایی می تواند بستر مناسبیباشد برای آموزش رفتارهای مناسب اجتماعی و رشد تعاملات این قشر کودکان آسیب دیده؛ مشروط بر این که با آگاهیکامل از درک رفتار کودک در مواجهه با محیط، و تاثیرات مثبت و منفی عناصر گوناگون کالبدی، عملکردی، رنگ و…که احساس رضایت کودکان در محیط را افزایش میدهند، صورت گرفته و جذابیت لازم را برای دعوت این قشر اجتماعگریز فراهم آورد تا بتواند بر پایه اصول روانشناسی محیطی، پاسخگوی نیازهای اساسی این کودکان باشد. روش تحقیق دراین پژوهش، کیفی، و ابزار گرداوری اطلاعات با استفاده از مطالعات اسنادی، بررسی های میدانی، مشاهده و مصاحبه می باشد.

Keywords:

کودک خیابانی , باهمستان , معماری , آسایش روحی , روانشناسی محیط