بررسی و کنترل روابط پدیدارشناسی و ایدیولوژی مردمی در معماری و شهرسازی گذشته ، معاصر و آینده ایران

معماری و شهرسازی با ایدیولوژی مردم ارتباط نزدیک دارد ، معماران و شهرسازان باید بنا و ساختمان را بر اساستفکرات، باورها و فرهنگ مردم سرزمین طراحی و بسازند ؛ اما آنچه که امروزه شاهد آن هستیم این است که در معماریتوجهی به ایدیولوژی مردم نمی شود. هنر معماری و شهرسازی بی شک یکی از بارزترین مظاهر تمدن هر قوم و ملتاست و نوع چینش ساختمان ها رابطه ای تنگاتنگ با فرهنگ و اقتصاد آن جامعه دارد. معماری گذشته ایران از جملهمیراث ارزشمند فرهنگی در جهان به شمار می آید و در طول تاریخ بر معماری سایر ملل و فرهنگ ها تاثیرگذار بودهاست. با جستجو، تفکر، بررسی و کنترل الگوهای تاریخ معماری و شهرسازی ایران، این نتیجه حاصل می شود که با وجودآن که خلق هر یک از این الگوها در دوره ای از تاریخ معماری ایران بوده است؛ لیکن این شاخصه های معماری در دورههای بعد حضور می یابد، پالایش شده تکمیل می گردد و در نهایت با هویتی مستقل از دوره قبل نمود پیدا می کند. درمقابل معماری و شهرسازی پایا و ماندگار گذشته ایران، معماری و شهرسازی معاصر قرار دارد. معماری و شهرسازیمعاصر ایران در گذر زمان همواره در جهت برقراری ارتباط با معماری گذشته و تداوم آن گام بر می دارد؛ لیکن تاکنونتمامی این تلاش ها بی نتیجه بوده است. حال این سوال مطرح می شود که: براستی مشکل کجاست چرا از قله شکوه وبزرگی به یکباره فرو افتادیم و دیگر توان نگاه کردن بر بلندای تاریخ خود را نداریم چرا از اصالت و هویت عاری ، و نظارهگر شده ایم تا دیگران راه را به ما نشان دهند در این مقاله با روش دلفی و پیمایشی سعی برآن داریم که دریابیم، امروزه چه بر سر معماری و شهرسازی معاصرایران آمده است که آثار آن دارای الگو و شاخصه معماری نبوده و دیگر در زمره میراث بازمانده فرهنگی و تاریخی معماریدر جهان مطرح نمی باشد. هنر معماری و شهرسازی از دیرباز تاکنون، در راستای این هدف شکل گرفته که مکان را برایآدمی آشکار سازد. در راستای ضرورت این امر، هدف این مقاله با استفاده از روش ایدیولوژی مردم و پدیدار شناسیبررسی می شود ، رسیدن به پاسخ این پرسش است که چگونه می توان به معماری و شهرسازی معاصر هویت و معنا رابازگرداند و ایجاد حس و معنا به مکان به چه نوع تدابیر و طرح هایی نیازمند است در انتها بر پایه ی یافته های اینپژوهش ، می توان گفت با برگرداندن ایدیولوژی مردم و پدیدار شناسی به معماری و شهرسازی امروز و توجه به آنها میتوان معنا و هویت را به آن بازگرداند و انسان معاصر را از فقدان معنا و در نتیجه لامکانی رهانید، که با در نظرگرفتن یافتههای فوق، انسان می توان به این مهم دست یافت.

Keywords:

معماری گذشته ایران , معماری معاصر ایران , هویت , فرهنگ , ایدیولوژی مردم , پدیدار شناسی