بررسی تاثیر روشهای بهسازی بر نحوه عملکرد لرزه­ای دیوارهای ساحلی وزنی

دیوارهای ساحلی وزنی از جمله مهمترین انواع اسکله ها بوده که معمولاً در سواحلی که وضعیت خاک بستر از جنبه ظرفیت باربری قابل قبول باشد، اجرا می گردند. در ساله ای اخیر آسیب های وارده به این نوع دیوارها در ساختگاههای ماسه ای سست اشباع تحت زلزله های رخ داده در نواحی ساحلی ژاپن، ترکیه و تایوان بسیار قابل توجه بوده است. آسیب های مشاهده شده در این نوع اسکله ها شامل تغییرمکان افقی دیوار به سمت دریا، انحراف دیوار به سمت دریا، نشست بستر دیوار، نشست تفاضلی عرشه دیوار و نشست و رانش خاکریز پشت دیوار بوده است که دلایل وقوع آنها عمدتاً پدید آمدن اضافه فشار دینامیکی و استاتیکی درخاکریز پشت دیوار به علت افزایش فشار آب اضافی حفرهای، بوجود آمدن نیروی اینرسی دیوار در اثر زلزله و کاهش مقاومت برشی بین سطح زیرین دیوار ساحلی وزنی با بستر بوده است. بمنظور مقابله با آسیب های احتمالی در این نوع دیوارها، روش های بهسازی متعددی تاکنون در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. در تحقیق حاضر روشی جدید از روش های بهسازی که مبتنی بر کنترل رفتار لرزهای دیوار ساحلی وزنی از طریق بکارگیری یک مکانیسم تغییرشکل پذیر در پشت آن می باشد ارائه گردیده است. در روش اخیر از مجموعهای مصالح شکل پذیر در حدفاصل بین خاکریز پشت دیوار و دیوار ساحلی استفاده می گردد. روش پیشنهادی با استفاده از مجموعه ای از آزمایش های میزلرزه در محیط 1g توسط دستگاه میزلرزه دانشکده فنی دانشگاه تهران مورد آزمایش قرار گرفته است. مشاهدات حاصله نشان می دهند که مصالح مورد استفاده در هنگام زلزله بدلیل ماهیت رفتاری تغییرشکل پذیرشان همانند یک فیوز ژئوتکنیکی عمل نموده و با کاهش میزان تغییر مکان جانبی افقی دیوار ساحلی و همچنین کاهش میزان دوران آن به سمت دریا موجب بهبود عملکرد لرزهای آن می گردند.

Keywords:

روشهای بهسازی لرزه­ای , کنترل رفتار لرزه­ای , آزمایش میز لرزه در محیط 1g , فیوز ژئوتکنیکی , دیوار ساحلی وزنی و صندوقه.