بررسی هشیاری، خودتخریبی و خودانتقادگری در عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه (مطالعه موردی دبیرستان های شهرستان اهر)

در این پزوهش به بررسی تعیین رابطه بین هشیاری، خودتخریبی و خودانتقادگری با عملکرد تحصیلی دانش آموزان (پسر، مقطع متوسطه شهرستان اهر)پرداخته شده است. بدین منظور تعداد 200 نفر از دانش آموزان دبیرستانهای شهرستان اهر که در سال تحصیلی 94-95 مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند محله ای انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد، برای گردآوری اطلاعات ضمن در نظر گرفتن معدل دانش آموزان به عنوان مقیاس سنجش عملکرد تحصیلی از پرسشنامه های پرسشنامه فراگیر ذهن آگاهی فرایبورگ، پرسشنامه 22 ماده ای سطوح خودانتقادگری تامپسون و پرسشنامه تجربه خود افسرده ساز بلات و همکاران استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند متغیره در نرم افزار spss-20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد متغیرهای پیش بین خودتخریبی و خودانتقاد گری بصورت منفی پیش بینی کننده ی معنی دار عملکرد تحصیلی می باشد، در حالیکه متغیر هشیاری قادر به پیش بینی معنادار عملکرد تحصیلی نبود. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون بیانگر وجود رابطه منفی معنادار بین عملکرد تحصیلی با متغیرهای خود تخریبی و خود انتقادگری بوده و رابطه معناداری بین هشیاری و عملکرد تحصیلی به دست نیامد.

Keywords:

عملکرد تحصیلی , هشیاری , خودتخریبی , خودانتقادگری