مدلسازی الگوی زنجیره سفرهای درون دانشگاهی دانشجویان به روش فعالیت مبنا _ مطالعه موردی: دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

یکی از مهمترین مسایل دانشگاه های بزرگ با مساحت وسیع در دنیا، مسیله ی نقل و انتقال و جابجایی دانشجویان و افراد در دانشگاه و بین ساختمان ها و دانشکده های مختلف دانشگاه می باشد. برهمین اساس در دانشگاه های بزرگ دنیا، معمولا سرویس های حمل و نقلی ویژه ای به این امر اختصاص یافته است. افزایش روز افزون تعداد دانشجویان در این دانشگاه ها نیز ایجاب می کند که این سیستم های حمل و نقلی درون دانشگاهی با بالاترین بازده و توان فعالیت کنند. لذا برنامه ریزی بهینه و دقیق و پیش بینی سفرهای روزانه دانشجویان در داخل دانشگاه از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله نیز هدف مدلسازی سفرهای درون دانشگاهی دانشجویان دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد با رویکرد فعالیت مبنا می باشد. شیوه ی تحقیق نیز بر مبنای نظرسنجی و آماربرداری میدانی بوده است. براساس نتایج این مقاله با استفاده از متغیرهای تعداد دانشجویان دانشکده مهندسی و تعداد دانشجویان خوابگاهی این دانشکده و میانگین تعداد مراجعات روزانه به ساختمان امور دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد، تعداد سفرهای روزانه بین دانشکده مهندسی، خوابگاه های دانشگاه و اداره امور دانشجویی دانشگاه به صورت سه تابع مدلسازی شده اند و کالیبراسیون این مدلها نیز براساس نتایج آماربرداری صورت گرفته انجام شده است.

Keywords:

مدلهای فعالیت مبنا , برنامه ریزی حمل و نقل , حمل و نقل همگانی , سفرهای درون دانشگاهی