نقش قدرت کنترل درونی در پیشگیری و بهبود از اعتیاد

توانایی ادراک شده فرد در انطباق با موقعیت های زندگی، نحوه قضاوت افراد از توانایی ها و نهایتا احساس کنترل بر عملکرد فرد را به دنبال دارد و احساس ناکارآمدی و عدم کنترل درونی و رفتار یکی از عوامل موجود در همه اختلالات روانی می باشد. تحقیقات نشان می دهد که خود کنترلی پیامدهای مهمی بر رفتار سلامتی و مواردی چون ترک اعتیاد و مقابله با درد داشته است . اولیری 1985 در این پژوهش منبع کنترل بیرونی به عنوان عاملی جهت پیشگیری از بهبودی در معتادان مورد توجه واقع شده است. جامعه مورد پذیرش تعداد 100 نفر از مراجعین مرکز درمان سرپایی اعتیاد در اصفهان بوده اند. تحلیل نتایج حاصله نشان داد افراد معتاد از منبع کنترل درونی کمتر بهره مند می گردند. و سوگیری رفتار آنان تابع شرایط بیرونی است این امر نیز با توجه به نوع ماده مصرفی و شدت اعتیاد زایی افزایش می یابد و به هر حال نوع نگرش و باورهای فرد به رویدادها و احساس توانایی برای بهبودی و... با نوع منبع کنترلی فرد وابسته است. لذا رویکردهای درمانی غیردارویی بالاخص شناخت درمانی در ایجاد قدرت کنترل درونی موثر و سبب قطع وابستگی به کشاننده های بیرونی که خارج از محدوده مهار شخص هستند، خواهد شد

Keywords:

خودپنداره , منبع کنترل , آزمون منبع کنترل , اعتیاد , مواد مخدر