مقایسه مسیولیت پذیری اجتماعی، احساس تنهایی و انگیزش پیشرفت در بین دانش آموزان تیز هوش و عادی شهر گرگان

هدف از مطالعه حاضر مقایسه مسیولیت پذیری اجتماعی، احساس تنهایی و انگیزش پیشرفت در بین دانش آموزان تیز هوش و عادی شهر گرگان بود. روش: بدین منظور، با استفاده از روش تحقیق علی مقایسه ای، 140 دانش آموز ( 70 نفر تیزهوش و 70 نفر عادی) با روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان جامعه دانش آموزان شهر گرگان انتخاب شدند. خرده مقیاس مسیولیت پذیری پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا، پرسشنامه احساس تنهایی آشر، هامیل و رنشاو و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس بر روی دانش آموزان گروه نمونه اجرا گردید. همچنین، برای تحلیل داده ها، روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره (مانووا) بکار گرفته شد. نتایج: یافته ها بدست آمده نشان داد که بین دانش آموزان تیزهوش و عادی در متغیر مسیولیت پذیری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد ولی در متغیرهای احساس تنهایی و انگیزش پیشرفت تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید. نتیجه گیری: دانش آموزان تیزهوش مسیولیت پذیری بیشتری در مقایسه با دانش آموزان عادی دارند.

Keywords:

مسیولیت پذیری اجتماعی , احساس تنهایی , انگیزش پیشرفت , دانش آموزان تیزهوش