بررسی محدودیت ها و قابلیت های توسعه منطقه آزاد تجاری – صنعتی چابهار

در قالب کلی مناطق آزاد به بخشی از قلمرو یک کشور گفته می شود که در ان ورود و خروج کالا و مسافر و خدمات بدون پرداخت عوارض گمرکی و به صورت آزاد انجام می گیرد. امروزه مناطق آزاد تجاری نقش مهمی در اقتصاد جهانی بازی می کنند. در ایران مناطق آزاد تجاری در سال 1372 تاسیس شدند. اکنون مرحله اول ساخت زیر ساخت های لازم برای توسعه فعالیت های صنعتی را پشت سر گذاشته است این منطقه به خاطر نزدیکی به سواحل دریای عمان و اقیانوس هنداز مراکز مطلوب برای ترانزیت کالا به اسیای میانه و احداث صنایع وابسته به مواد خارجی به خصوص صنایع شیلاتی محسوب می شود. در حال حاضر با گذشت چندین سال به نظر می رسد در انجام برخی اهداف تعیین شده با شکست مواجه شده اند. و به کانالی جهت واردات به کشور تبدیل شده اند و یک تغییر هویتی در عملکرد این مناطق به وجود امده است. در صورتی که مناطق آزاد در سایر کشور های به عنوان مهمترین منبع جذب سرمایه گذاری خارجی عمل می کنند. این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی و بر اساس مدل توسعه مثلثی برای منطقه ازاد چابهار به رشته تحریر درامده است. نتایج بدست امده از مشاهدات و مطالعات بیانگر این است که موقعیت جغرافیایی موقعیت مناسبی برای منطقه آزاد چابهار ترسیم کرده است. ضعف مدیریتی، عدم تلاش در جهت شناساندن این مناطق برای سرمایه گذاران داخلی برای انجام سرمایه گذاری های زیر بنایی در این منطقه، وجود بحران در کشورهای اطراف منطقه آزاد تجاری نیز یک عامل دیگر از موانع توسعه ای این منطقه استراتژیک تجاری می باشد که باعث عدم جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در این منطقه شده است و باید با تدابیر حقوقی مناسب این وضعیت را کنترل شود. مهمترین عامل هم تامین امنیتی این منطقه آزاد چابهار و ایجاد زمینه های فرهنگی و توسعه ای در این منطقه می باشد.

Keywords:

مناطق آزاد , مثلث توسعه , چابهار