بررسی میزان اثربخشی آموزش هوش معنوی بر میزان امید به زندگی و بهزیستی روانی بیماران دیالیزی شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش هوش معنوی بر میزان امید به زندگی و بهزیستی روانی بیماران دیالیزی شهر تهران انجام شد. جامعه آماری مورد پژوهش کلیه زنان و مردانی است که ظرف مدت 3 ماه به مرکز دیالیز بیمارستان شهید اشرفی اصفهانی شهر تهران مراجعه نمودهاند . پژوهش از نوعآزمایشی با طرح پیش آزمونپسآزمون با گروه کنترل بوده است، نمونه پژوهش 70 نفر ) 30 نفر خانم ، 40 نفر آقا( به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به گروه های 35 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس هوش معنوی کینگ، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامهامیدواری اشنایدر است. برای تجزیه و تحلیل آماری علاوه بر روشهای آمار توصیفی از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون لوین استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش هوشمعنوی باعث افزایش هوشمعنوی در بیماران دیالیزی و همچنین منجر به افزایش تمامی خرده مقیاسهای بهزیستیروانی و همچنین امید به زندگی در آنها میشود .

Keywords:

هوش معنوی , بهزیستی روانی , امید به زندگی , بیماران دیالیزی