تحلیل جامعه شناختی رابطه سرمایه اجتماعی و اثربخشی آموزشی

مفهوم سرمایه یکی از غنیترین چارچوبهای تبیینی در مطالعات جامعهشناختی و اقتصادی معاصر است. این مفهوم طی دهههای گذشته دستخوش تحولاتی گردیده است که به واسطه آن شاهد ظهور نظریههای جدید سرمایه مانند سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی میباشیم که در حوزههای گوناگونی به ویژه حوزه آموزش و پرورش مورد استقبال فراوانی قرار گرفته است. برخی از صاحبنظران معتقدند که این اشکال جدید سرمایه (سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی) نقش موثری در موفقیت افراد در راستای دستیابی به اهداف دارند. از این رو هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر یکی از این اشکال جدید(سرمایه اجتماعی) بر اثربخشی آموزشی معلمان است. جهت دستیابی به این هدف، چارچوب نظری تحقیق براساس نظریه کنش و میدان بوردیو، تنظیم و بر اساس آن فرضیههای تحقیق مطرح گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل دبیران مقطع متوسطه شهر کرمانشاه بود که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونهگیری طبقهای نسبی 300 نفر از آنها انتخاب شدند. روش مورد استفاده در این تحقیق روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه بود، پس از گردآوری دادهها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی جهت تحلیل و تبیین دادهها بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میان سرمایه اجتماعی با اثربخشی آموزش معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به بیان دیگر، با افزایش سرمایه اجتماعی معلمان اثربخشی آموزشی آنان نیز افزایش مییابد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , بوردیو , اثربخشی آموزشی , معلمان