زن هنر اسلامی ایرانی

در فرهنگ ایران زمین، زن نماد مهر و عشق،سازندگى و بارورى به شمار م ىرود. کشف صدها تندیسه از حفریات باستا نشناسى درشوش، تپه سراب کرمانشاه، تورنگ تپه و سایرنقاط ایران و به دنبال آن پرستش ایز دبانوانى در اناهیتا و نانایا ، سپندارمذ چون طول تاریخ بیانگر بزرگداشت و ار جگذارى به زن، نیروهاى سازنده و زندگ ىبخش او بوده است. خوشبختانه باورهاى نیکو و مقدس در بستر تاریخ هرگز زادگاه خود را فراموش نم ىکنند بلکه همواره بالنده و شهربانو و پیشرو در دل و جان مردم زنده میمانند. بزرگداشت دختران یزدگرد، سیده خاتون و صدها زیارتگاه دیگر در نی کبانو سرزمین ایران اسلامى نشانه تداوم، بزرگداشت و احترام به زن دربستر پاک و نورانى تاریخ ایران در طى هزار هها و سد هها م ىباشد.جایگاه زن در دوران باستان بانوان ایرانی در دوران باستان و نیز در زمان رواج آیین زرتشت، مقام و منزلت والایی داشت هاند. در بخش بزرگی از اوستا که قبل از زرتشت به مظهر ماه اسفند بود و برگزارى ، سپندارمذ نگارش درآمده بود، فرشته جشن سپندارمذگان در پنجم اسفندماه حکایت از شان بالای بانوان ایرانی داشت. این ایزدان مونث، مظهر و نماد بانوی کامل ایران محسوب می شدند. سپندارمذ، مادر زمین و نگهدارنده آن، حامی بانوان پارسا وبه آرمیتا یا ارشمیتی نیک سیرت بود که خرد والایی داشته و او رامعناى خرد مقدس(سپند ارمییتى) م ىخواندند. از نمادهاى سپندارمذ،گل بیدمشک است که در اواخر ماه اسفند م یروید. از آیی نهای مرسوم در ماه اسفند م یتوان به استراحت بانوان تا پنج روز پس از پنجم اسفنداشاره کرد. در این ایام مردان وظایف زنان را انجام میدادند تا بدین یا مزدگیران ترتیب از بانوان قدردانی به عمل آورده باشند. در روزنیز مردان هدایایی به بانوان پیشکش میکردند

Keywords:

مهر و عشق , آیین زرتشت , فرشته , جایگاه زن , باورهاى نیکو و مقدس , انوان