اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری زوج های جوان

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی آموزش مثبت اندیشی برتاب آوری زوج های جوان است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح پژوهش دوگروهی (پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه)است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوج های جوان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 7 شهر تهران در بهار سال 1395 تشکیل می دادند. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع دردسترس است؛ به این صورت که در این پژوهش 150 نفر از زوج های جوان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 7 شهر تهران به طوراتفاقی انتخاب شدند و پرسشنامه تاب آوری به عنوان پیش آزمون بر روی آن ها اجرا گردید؛ سپس 30 نفر از کسانی که کمترین نمره را به دست آورده اند، به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، آموزش مثبت اندیشی را در 8 جلسه یک ساعته دریافت کردند. درحالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. سپس از هردو گروه پس آزمون گرفته شد تا نتایج دو گروه باهم مقایسه شود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ANCOVA) در نرم افزار SPSS20 تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد نمرات تاب آوری زوج های جوان در گروه آزمایش در پیش آزمون و پس آزمون معنادار است (p<0.01)؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت اندیشی موجب افزایش تاب آوری زوج های جوان می شود.

Keywords:

آموزش مثبت اندیشی , تاب آوری , زوج های جوان