تبیین و تحلیل محتوای انرژی مصالح ساختمانی و اتخاذ رویکردی مناسب در گزینش مصالح

استخراج و آماده سازی مصالح ساختمانی خام، تاثیر آنی بر محیط زیست دارند. بنابراین هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن در مصرف انرژی به حداقل ممکن برسد. استفاده از مصالح مناسب و با کیفیت که انرژی را حفظ و از هدر رفتن آن جلوگیری می کند، یکی از اصلیترین ارکان صنعت ساختمان سازی در دست یابی به اهداف محیط زیستی است. در تحقیق حاضر با اتکا به روش توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به کتب، مقالات و اسناد لاتین سعی شده است مصالح ساختمانی مختلف، از منظر تاثیری که بر میزان مصرف انرژی دارند، تبیین و تحلیل گردند. بدین ترتیب که در کارهای ساختمانی، مصالح کم انرژی مانند ماسه و شن به صورت توده مصرف می شوند، در حالی که مصالح انرژی بالا مانند فولاد یا پلاستیک در کمیت های پایین و اغلب در اندازه های دقیق و اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرند. نتایج تحقیق حاکی از آنست که اولویت دادن به حفظ و استفاده مجدد از مصالح و استفاده از مصالح ساختمانی بومی در کارهای ساختمانی، شدت انرژی ساختمان ها را به طور چشم گیری کاهش می دهد. بنابراین ساخت و سازهای جدید باید به منظور تلاش در موازنه اثرات آلودگی منتج از تولید و جابجایی مصالح، با برنامه های فضای سبز مرتبط گردند

Keywords:

مصالح , انرژی , تولید , جابجایی , رویکرد سبز