مروری بر وکالت بلاعزل در حقوق ایران و فقه امامیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی وکالت بلاعزل در حقوق ایران و فقه امامیه به انجام رسیدن روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ایی و با استفاده از کتب، مقالات، مجلات، سایتهای معتبر حقوقی و غیره بوده است. از آنجا که بحث وکالت و نیز وکالت بلاعزل از مباحث پر مراجعه در امور حقوقی بحساب می آید، لذا در این پژوهش به این مسیله مهم پرداخته شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که وکالت بلاعزل اگرچه وکا لت ساده نیست و جزء وکالت غیر قابل فسخ و پایدار به شمار می رود، ولی از لحاظ ماهیتی، عقدی جایز است و همانند وکالت ساده با فوت یا جنون طرفین منفسخ و از بین می رود. وکالت بلاعزل صرفا به منزله نمایندگی از طرف موکل به وکیل در انجام مورد وکالت دارد، و به منزله انتقال مورد وکالت نیست و هیچ کس نمی تواند با وکالت بلاعزل ادعای مالکیت کند وکالت بلاعزل با انجام مورد وکالت دو مقوله مجزا و جداگانه است و انجام مورد وکالت در وکالت بلاعزل توسط خود موکل منع قانونی ندارد، همچنین باید تاکید کرد که راحت ترین طریقه نفی وکالت بلاعزل، استفاده از ماده 683 قانون مدنی است و در صورت اعتراض وکیل، بار اثبات موضوع از طریق مراجع قضایی به عهده وکیل خواهد بود. با توجه به نظرات مختلف در باب فقه مطرح شده و صاحب نظران متعددی بر سکوی اظهار نظر و ابزار عقیده بر آمده اند می توان نتیجه گرفت که ذات عقد جایز مبدل به لازم نمی شود و در صورتی که نفس وکالت یا نتیجه آن به صورت شرط نتیجه ضمن عقد لازم آینده باشد غیر قابل فسخ می باشد.

Keywords:

وکالت بلاعزل , فقه , حقوق ایران , موکل , فسخ