بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد دانه، درصد روغن و ارتفاع کنجد در شرایط کمبود آب

این آزمایش به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و کمی و کیفی کنجد در شرایط کمبود آب در سال زراعی 1394 در منطقه سیستان به صورت آزمایش کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به انجام گرفت. تیمارهای این آزمایش عبارت بودند از تیمار اول A ،شامل دوره کمبود آب که به ترتیب: a1 = تیمار شاهد عدم تنش کمبود آب آبیاری کامل a2 = قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی ،a3 = قطع کامل آبیاری در مرحله تشکیل غالف دهی ، تیمار دوم B، شامل چهار سطح کود بیولوژیک که در مرحله آماده سازی مزرعه به خاک آزمایش اضافه شد، که شامل: b1 = تیمار شاهد، عدم استفاده از کود های بیولوژیکی، b2 =مصرف کود گاوی پوسیده به مقدار 30تن در هکتار،b3 = مصرف ورمی کمپوست به مقدار 10تن در هکتار،b4 =مصرف کود گاوی پوسیده به مقدار 20تن در هکتار+ %100 نیتروژن معدنی ، بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کمبود آب و مصرف کود بیولوژیک به عملکرد دانه و اجزای عملکرد و دیگر صفات از لحاظ آماری معنی دار بوده. بطوریکه مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه و درصد روغن در تیمار آبیاری کامل با میانگین1221.9کیلوگرم در هکتار 53.1 درصد و تیمار قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین1111.3 کیلوگرم در هکتار و 51.8 درصد بدست آمده. در بین کودهای بیولوژیکی نیز بالاترین و کمترین عملکرد دانه و درصد روغن به ترتیب به تیمارهای کود ورمی کمپوست به مقدار 10 تن در هکتار و تیمار شاهد عدم استفاده از کود هایبیولوژیکی با میانگین1366.8کیلوگرم در هکتار و 53.4 درصد و با میانگین981.5کیلوگرم در هکتار و 51.1 درصد بدست آمده.

Keywords:

کنجد , کمبود آب , ورمی کمپوست , کود گاوی , درصد روغن