بررسی تجربی رگه ای شدن تخلیه ی پلاسما در محرک پلاسمایی DBD به کمک شبکه ی عصبی

یکی از روشهای نوین کنترل فعال جریان که در دههی گذشته بسیار مورد توجه قرار گرفته است، استقاده از محرکهای پلاسمایی DBD است. این محرکها با تولید باد یونی، به هوای اطراف خود نیروی حجمی اعمال میکنند که این نیرو مکانیزم کنترل جریان در این محرکها است. فرآیند تخلیهی پلاسما در این محرکها از دو رژیم تخلیهی متفاوت یکنواخت و رگهای تشکیل شده است. رگهای شدن تخلیهی پلاسما، باعث کاهش سرعت جریان القایی و در نهایت کاهش قابلیت محرک برای کنترل جریان میشود. بنابراین لازم است از ورود به رژیم رگهای جلوگیری شود. در این پژوهش به منظور ایجاد رابطهای برای پیشبینی رگهای شدن تخلیهی پلاسما، ابتدا با استفاده از روش طراحی آزمایش رویکرد عاملی کامل، اثر متغیرهای ولتاژ، فرکانس حامل، فاصلهی بین الکترودها، ضخامت دیالکتریک و پهنای الکترود پوشیده بر سرعت جریان القایی و توان مصرفی الکتریکی در حالت تحریک پایا به طور جامع مورد بررسی تجربی قرار گرفته است. در ادامه با استفاده از شبکهی عصبی مصنوعی پرسپترون چندلایه، دو مدل برای سرعت جریان القایی و توان مصرفی ارایه شده است. به کمک این مدلها میتوان اثر متغیرهای مختلف بر رگهای شدن تخلیهی پلاسما را بررسی کرد. همچنین با استفاده از مدل سرعت و به کمک یک روش بهینهسازی هوشمند مانند الگوریتم ژنتیک میتوان مقادیر بحرانی متغیرها، که پس از آن رژیم تخلیهی پلاسما رگهای میشود، را تعیین نمود. دانستن این مقادیر برای طراحی و انتخاب محرکپلاسمایی بهینه ضروری است. تحقیق حاضر نخستین پژوهشی هست که با ایجاد یک مدل جانشین به بررسی رگهای شدن تخلیهی پلاسما در محرکهای DBD میپردازد.