ارزیابی تاثیر چند گاز بی اثر هالوژن دار بر محدوده اشتعال پذیری متان

یکی از مهمترین موضوعات در زمینه ایمنی در صنایع، دانستن محدوده های اشتعال پذیری گازهای مورداستفاده و تغییر دادن آن به محدوده ایمن و غیرقابل اشتعال است. یکی از مناسب ترین راهکارها برای کم کردنمحدوده اشتعال پذیری، تزریق گاز بیاثر به مخلوط گازسوختی و هواست. از گذشته های دور مدل هایترمودینامیکی متفاوتی برای پیش بینی حدود اشتعال پذیری و همچنین تاثیر گازهای بی اثر بر این محدودهپیشنهاد داده شده است که این مدل ها بیشتر به بررسی تاثیر (N(2 و (CO(2 بر محدوده اشتعال پذیری پرداخته اند.در این پژوهش از 2 مدل موجود برای بررسی تاثیر 3 گاز هالوژن دار بی اثر ((C(2)H(2)F(4) و ((C(2)H(2)F(4) بر محدودهاشتعال پذیری (CH(4 استفاده شده است. براساس نتایج بدست آمده برای (CF(4 و (SF(6، این گازها رفتار مشابهگازهای (N(2 و (CO(2 دارند و مقادیر پیش بینی شده هم خوانی خوبی با نتایج آزمایشگاهی دارند. اماگاز (C(2)H(2)F(4 رفتار متفاوتی دارد و محاسبات برای حد پایین اشتعال پذیری (LEL) نتایج متفاوتی نسبت بهداده های آزمایشگاهی نشان داد، اما برای حد بالای اشتعال پذیری (UEL) مدل مورد استفاده نتایج مناسبی داشت.

Keywords:

محدوده اشتعال پذیری , تاثیر گاز بی اثر , گاز بی اثر هالوژن دار , مدلسازی محدوده اشتعال پذیری