سیاستگذاری جهت ارتقاء کیفیت آموزشی در آموزش و پرورش

آموزش و پرورش از مهمترین نهادهای اجتماعی می باشد . در واقع، کیفیت فعالیت سایر نهادهای اجتماعی تا اندازه زیادی به چگونگی عملکرد آموزش و پرورش بستگی دارد. کیفیت در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همه مباحث آموزشی است و ارتقای آن مهمترین وظیفه وزارت آموزش و پرورش است. منظور از آموزش و پرورش در نوشتار حاضر همان آموزش و پرورش رسمی ای است که از دوره ابتدایی شروع و با اتمام دوره متوسطه به پایان می رسد و نهاد آموزش و پرورش کشور وظیفه اجرای آن را برعهده دارد . مفهوم کیفیت آموزشی شامل 4 بعد است که عبارتند از: کارکردها و فعالیتهای مدرسه از قبیل فرایند یاددهی- یادگیری دانش آموزان؛ معلمان و دست اندرکاران آموزشی؛ دانش آموزان و مخاطبین؛ امکانات و تجهیزات آموزشی . مشکلات اساسی آموزش و پرورش را می توان در دو گروه کلی (1 -مشکلات بیرونی 2 -مشکلات درونی) طبقه بندی کرد. در نوشتار حاضر راهکارهایی جهت حل مشکلات کنونی برای سیاستگذاری بهتر در نظام آموزشی و ارتقای کیفیت آن ارایه شده است . در بخش راهکارهای درون سازمانی، 44 راهکار ارایه شده است که آموزش و پرورش می تواند با تکیه بر مدیریت کارآمد و موثر آنها را اجرایی کرده و موجب ارتقای کیفیت خدمات آموزشی و پرورشی گردد. و در بخش راهکارهای برون سازمانی 13 راهکار ارایه گردیده است که نظام آموزشی می تواند با تعامل سازنده و دوجانبه با سایر نهادهای اجتماعی از جمله وزارتخانه های بهداشت، آموزش عالی و ورزش و جوانان آنها را اجرایی نماید .

Keywords:

کیفیت , کیفیت آموزشی , سیاستگذاری , آموزش و پرورش