بررسی رابطه خودتنظیمی هیجانی، با استرس شغلی کارکنان

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه بین خودتنظیمی هیجانی با استرس شغلی کارکنان زندان مرکزی مشهد، صورت گرفته است. این پژوهش از حیث ماهیت تحلیل داده ها توصیفی و از نوع همبستگی و از بعد هدف کاربردی میباشد. داده ها به روش میدانی و با استفاده از پرسشنامههای استاندارد گردآوری شده و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و کمترین و بیشترین) و آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان زندان مرکزی مشهد (440 نفر) بوده که حجم نمونه آماری با استفاده از جدول جرسی و مورگان 205 نفر محاسبه و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها، از پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان( HSE (و پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی میلر استفاده گردید. نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه ها نشان داد بین خودتنظیمی هیجانی با استرس شغلی کارکنان رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. درنهایت با توجه به اینکه میزان استرس شغلی کارکنان از حد متوسط بیشتر بوده نتایج نشان داد که افزایش در مقادیر خودتنظیمی هیجانی به کاهش میزان استرس شغلی می انجامد.

Keywords:

استرس شغلی , خودتنظیمی هیجانی , کارکنان , زندان