چشم انداز سیستم آموزش غیر خطی و خلاقیت محور معماری

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 556

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MEMARIEDU05_036

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

Abstract:

با در نظر گرفتن اهمیت منابع انسانی و نقش آن در توسعه اقتصادی و با مطالعه تغییرات این عوامل در دور های کلیدی تاریخبشر، که اولین بار توسط تافلر به دوران نوسنگی (انقلاب کشاورزی) و عصر صنعتی و دوران فعلی یا عصر انفجار اطلاعات تقسیمبندی گردیده، سعی شده تا دید کلی نسبت به چگونگی سیستم های آموزشی در آینده که شامل آموزش معماری نیز می گردد،بدست آورده شود. در حقیقت سوال اصلی این است که چگونه می توانی بازدهی سیستم آموزشی را بیشتر کنیم، بطوری کهبتوانیم به توسعه اقتصادی در عصر اطلاعات نایل گردیم.با یافتن خلاقیت بعنوان عنصر اصلی و موتور محرکه کارآیی در اقتصاد و آموزش در دوران بعلت از انقلاب اطلاعات، بنظر میرسد که سیستم های آموزشی نامتعارف با ساختاری باز و ارگانیک می تواند بجای سیستم آموزشی منظم، سلسله مراتبی و استاندارد فعلی، آموزش شخصی را با توجه به استعدادها و علایق افراد تسهیل نماید و باعث توسعه اقتصادی گردد.این سیستم به صورت آزاد و موازی، آموزش افراد مستعد و علاقمند را با تکیه بر این که افراد خود قادرند از طریق منابع موجوددانش در عصر اطلاعات خود را اموزش دهند، در آینده به عهده خواهت گرفت. بدیهی است در این حالت سیستم آموزشی موظف بهفراهم کردن ابزار و اطلاعات و همچنین فضاها و زیربناهای لازم برای افراد می باشد.آموزش رشته معماری نیز به دلیل جایگا خاص خلاقیت و توجه به پرورش افراد خلاق باید با معیارهای سیستم آموزشی دردوران بعد از انقلاب اطلاعات به روز شود و با حذف سلسله مراتب غیر ضروری و محدودیت های سیستم آموزش فعلی به روشی باهدف توسعه ی خلاقیت در افراد و ایجاد نظمی غیر خطی با توجه به استعدادهای دانشجویان دست یابد.وجود پیش فرض های غلط که از سیستم آموزشی دوران بعد از انقلاب صنعتی به یادگار مانده موجب ایجاد سلسله مراتب ومحدودیت هایی بی دلیل در آموزش معماری می شود که بدون توجه به استعدادهای فردی هر دانشجو و ایجاد ترس از اشتباه مانعبروز خلاقیت و نوآوری توسط دانشجویان می شود.

Authors

علی شیخ الاسلامی

دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز