بررسی مصادیق هنجارگریزی و برجسته سازی در دفتر سوم مثنوی مولوی (مطالعه موردی داستان موسی وساحران)
Publish place: سومین همایش متن پژوهی ادبی (نگاهی تازه به آثار مولانا)
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 780
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI03_064
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
Abstract:
مثنوی مولوی علاوه بر تمام ویژگی های منحصر به فردی که از آن سراغ داریم، ازویژگیهای زبانی ممتازی نیز برخوردار است.به نسبت کنکاش های محتوایی صورت گرفته،باید گفت که این اثر تاکنون کمترازدیدگاه زبان ساختاری مورد تحلیل واقع شده است.در حقیقت همواره کفه ی سنگین تحقیقات انجام شده، به سمت ویژگی های معناییاین شاهکار ادبی عرفانی بوده است. بی شک یکی از مهم ترین ویژگی های زبانی ایناثر، مربوط به قدرت خیره کننده ی مولوی در نحوه ی گزینش و چینش واژگان ممتاز وخوش تراشی است که درنهایت به خلق ساختاری بدیع ومنسجم انجامیده است. اگرچه برخی این ویژگی را نا آگاهانه و حاصل تکاپوهای ذهن وقاد مولوی دانسته اند، امااین عقیده نیز می تواند نمایان گر مهارت و تسلط مولوی بر ابزارها وامکانات زبانی، برای خلق اثری عظیم باشد. این تحقیق در نظر دارد تا با تمرکز بر داستان موسی و ساحران در دفتر سوم مثنوی آن را از دیدگاه نقد فرمالیستی مورد بررسی قرار دهد.
Keywords:
Authors
سیدارسلان بهاری سقالکساری
دانشجوی کارشناسی ارشد