خوانش روانکاوانه غزلی از مولانا

ادبیات به عنوان یکی از مهمترین شاخه های علوم انسانی از روان انسان سرچشمه می گیرد؛از همین روست که منتقد ادبی از علم روانکاوی برای نقد آثار ادبی بهره می گیرد. نقدروانکاوانه، شکلی از نقد ادبی است که با توجه به مفاهیم روانکاوی دست به تفسیر وقرایت های جدیدی از متون میزند. در نقد روانکاوانه از اصطلاحاتی همچون ضمیرناخودآگاه فردی و جمعی، کهن الگو، و ... بحث می شود. در این مقاله سعی شده است غزلیاز مولانا از منظر نقد روانکاوانه و مشخصا با تکیه بر کهن الگوی نقاب در اندیشه یونگ موردنقد و بررسی قرار گیرد. پیش از نقد غزل، به بحث در باب نحوه نمود کهن الگوها در آثارادبی پرداخته ایم و نمونه هایی از رمزهای آرکی تایپ نقاب در غزلیات شمس را بررسیکرده و در نهایت با نقد غزل مورد نظر، نشان داده ایم که تو / خود بزرگترین نقابی استکه مولانا و به طور کلی عرفا از آن یاد کرده اند.

Keywords:

نقد روانکاوانه , کهن الگو , نقاب , غزلیات شمس , مولانا