سازشناسی و کارکردهای انواع سازها در مثنوی و غزلیات مولوی
Publish place: سومین همایش متن پژوهی ادبی (نگاهی تازه به آثار مولانا)
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 956
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI03_157
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
Abstract:
موسیقی شناسی درادبیات فارسی یکی ازمطالعات بینارشته ایست که به بررسی تاثیراتموسیقایی وادبی بریکدیگرمی پردازد تا امکانات وظرفیت ها دوحوزه فرهنگی برایگسترش وغنا یکدیگررا شناسایی کند. مثنوی وغزلیات مولوی به منزله دایرهالمعارفی ازاصطلاحات موسیقی وکاربردها متنوع لغات و اصطلاحات عام و خاصموسیقی، حکایات موسیقیی وسازشناسی، یکی ازمهمتری منابع موسیقی شناسیدرشعرفارسی و تعامل این دوحوزه بشمارمی رود. بررسی کاربردهای انواع سازهادراشعارمولوی ، بیانگرآنست که آنها علاوه بر جایگاه، اشکال، صور معانی مرسوم و متداول در اشعار شاعران معتقدم، صور و قابلیت های جدیدی برای بیان مبانی و مفاهیم عرفانی یافته اند بسامد ومیزان انواع سازها شامل ؛ سازهای بادی (نی) ، کوبه ای (دفوزنگ) و رشته ای (رباب) ومتعلقات آنها (مضراب) درمثنوی کمتر ودرغلیاتبیشتراست ودربیان مفاهیم و تعالیم عرفانی تفاوت هایی با یکدیگردارند. شاعرقابلیتها نمادین وتمثیلی سازها ومشخصه های اصطلاحی موسیقایی آنها را بخوبی میشناسد وازآنجایی که خود رباب نوازنیز بوده، ضرفیت های معناپردازی انواع سازها را برای بیان موثرتر اندیشه عرفانی خود با استادی ومهارت یک شاعر- موسیقی دان بکارمی گیرد.
Authors
منصوره ثابت زاده
استادیاردانشگاه آزاد اسلامی تهران انو