نقد دو کتاب مولوی نامه و میناگر عشق در مثنوی پژوهی

مثنوی پژوهان از آغاز خلق مثنوی معنوی با موضوعات متنوع و شیوه های درهم تنیده ی داستان در داستانش که بر پایه و اسلوب قرآن کریم و شگرد تداعی معانی است،برخورد کرده اند و آن را در مقایسه با نظایر خود متفاوت یافته اند. بررسی این موضوعاتمتنوع با همه ی گستردگی، یکی از راه های مهم مثنوی پژوهی است. این پژوهش درنظر دارد به شیوه تحلیل محتوا (تحلیلی- توصیفی) این دو اثر ( مولوی نامه و میناگر عشق ) را که در طبقه بندی موضوعات مثنوی نسبتا کامل ترین آثار موجود است نقد و بررسی نماید و پیش بینی می شود که درمجموع استاد همایی با طرحی از پیشاندیشیده به طبقه بندی موضوعات مثنوی دست زده است و البته به لحاظ بسامد، عناوینو مدخل های بررسی شده در کار ایشان کمتر است، اما کریم زمانی در میناگر عشق بهلحاظ بسامد، مدخل های بیشتری را بررسی کرده، اما این مدخل ها گاهی تکراری وگاهی متداخل و در پارهای موارد بدون ذکر توضیحات کاملی احصا شده است.

Keywords:

نقد و تحلیل , موضوع , مثنوی , مولوی نامه , میناگر عشق