وجه تسمیه و ریشه یابی واژگان در مثنوی معنوی
Publish place: سومین همایش متن پژوهی ادبی (نگاهی تازه به آثار مولانا)
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,601
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI03_248
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
Abstract:
یکی از سوالاتی که در برخورد با واژگان هر زبانی ذهن انسان را به خود مشغول می کنداین است که ریشه ی این واژگان و وجه تسمیه ی آنها چیست در ادبیات فارسی حداقل دو نوع وجه تسمیه نمود دارد که عبارتند از : وجه تسمیه ی علمی و وجه تسمیه غیرعلمی یا عامیانه. و در مثنوی هر دو نوع این وجه تسمیه ها و نامگذاری ها بازتاب دارد .اما مولانا در برخورد با آنها سه روش و طریقه را در پیش می گیرد که در روش اول وجهتسمیه های دیگران را عینا می پذیرد و تغییری نمی دهد و در روش دوم نامگذاری هاوریشه یابی های دیگران را بی مسمی و بی مناسبت با معانی الفاظ می داند و بدان اعتراضمی کند و در روش سوم ، خود با توجه به ریخت ظاهری و ساختار نوشتاری آنها ، معناینو آورانه و اعجاب انگیزی را ارایه می دهد که فقط هم خاص خود اوست و نشانه ای برنبوغ و استعداد کم نظیر او در نامگذاری و ریشه یابی واژگان.
Authors
امین رحیمی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک
رضا جمشیدی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک