ارتقاءبخشی سیمای شهری از طریق ضوابط و الگوهای طراحی شهری؛ تجربهی اراضی غرب شهرک بهشتی در شیراز

مطرح شدن معماری ساختمانها به سبکها و اشکال مختلف در چند دهه اخیر و آشفتگی سیمای محیطهای شهری حاصل از آن سبب کاهش حس تعلق و علاقهی شهروندان ایرانی به محیط زندگی خود گردیده است. بنابراین در چنین شرایطی که فقدان الگوهای انسجام بخش و پیونددهنده در طراحی ساختمانها کاملا مشهود است، لزوم دخالت طراحشهری در پروژههای شهری احساس میشود. بدین منظور مقاله حاضر ماحصل تلاشی است که برای اولین بار با استفاده از ضوابط و راهنماهای طراحی شهری به کنترل طرحهای معماری در شیراز پرداخته است. هدف از این پروژه، دستیابیبه سیمای شهری مطلوب و همچنین ایجاد حس تعلق خاطر و آرامش در ساکنان محلهای نوپا در شهرک شهید بهشتی در شمال غرب شیراز میباشد. در این پژوهش با استفاده از مطالعات میدانی به جمع آوری اطلاعات، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل دادهها پرداخته شده و با کمک مطالعات اسنادی به ارایه ضوابط و دستورالعملهای اقدامی در قالب شناسنامهمعماری و شهرسازی برای هر قطعه مسکونی پرداخته است. امید است این عمل به ارتقای کیفی محیط زیست شهروندان که یکی از اهداف اصلی طراحی شهری است یانجامد.

Keywords:

طراحی شهری , بافت مسکونی , جداره شهری , الگوهای طراحی , شیراز