بررسی اثرات نوسازی به شیوه اعیانسازی بر هویت شهری و نقش آندر سرنوشت بافتهای مورد مداخله (نمونه موردی محله سولوکول، ترکیه)

نوسازی در دایره مفاهیم مطالعات شهری به اقداماتی گفته میشود که در جهت احیاء و ساماندهی حوزههای رو به زوال و بافتهای فرسوده شهر- با به کارگیری روشهای متنوع، بسته به هدف و مسایل پیشرو- انجام میگیرد. نوسازی در ابتدا بر این باور استوار بود که با نوسازی کالبد، خیابانها و ساختمانها، بی نیاز از توجه به تاریخ و زمینه موجود، زندگی شهری نیز نو خواهد شد. اعیان سازی نیز به عنوان یکی از انواع نوسازی، از روشهای مداخله در بافتهای فرسوده بوده که همواره مورد بحث است. در این روش، مداخله در بافت از بالا و توسط مسیولین و متخصصین و عموما بدون دخالت شهروندان اعمال میگردد و با تخریب بناهای قدیمی، افزایش اجارهبها و بیتوجهی به نیازهای ساکنین در فرآیند مداخلاتموجب میشود ساکنین سابق حوزههای نوسازی شده، خود را در محیط بیگانه یابند. این فرآیند علاوه بر فروپاشی هویت فرهنگی و منظر تاریخی محله میتواند منجر به ترک اجباری حوزه از طرف ساکنین شده و ویرانی ساختار اجتماعی محله و بافت را به همراه داشته باشد. همچنین عملیات اعیان سازی ممکن است به شیوههای رادیکالتری اعمال گردد و حکومت محلی راسا برای جابجایی ساکنین اقدام کرده و عرصه را برای هرگونه مداخله آزادانه در بافت خالی نماید. مسلم است که این اقدامات و به تبع آن، این جابجاییها تاثیرات گستردهای بر هویت شهری، اجتماعی و فرهنگی محلات دارد. در این راستا مقاله حاضر ابتدا به بررسی مفهوم اعیان سازی به عنوان یکی از شیوههای نوسازی شهری و بیان تبعات و تغییرات ناشی از آن پرداخته، سپس با معرفی مفاهیم وابسته به هویت و بررسی اسناد مرتبط با نمونه مورد مطالعه به تحلیل تاثیر پروژههایاعیانسازی بر هویت محله و نقش آنها در تعیین سرنوشت بافتهای شهری مورد مداخله میپردازد. روش این پژوهش تحلیلی – توصیفی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد.

بررسی اثرات نوسازی به شیوه اعیانسازی بر هویت شهری و نقش آندر سرنوشت بافتهای مورد مداخله (نمونه موردی محله سولوکول، ترکیه) Keywords:

نوسازی , اعیان سازی , هویت , بافت فرسوده , ترکیه