مدل نظارتی بانک مرکزی ژاپن و نحوهی مقابله با بحران بانکی

مقاله حاضر به بررسی مدل نظارتی بانک مرکزی ژاپن بر موسسات مالی، رویکرد مقابله با بحران اعتباری و نحوه کاهش مطالبات معوق در دهه 1990 پرداخته است. این نظارتها شامل نظارت حضوری و دیده بانی غیرحضوری میشود. در نظارت حضوری بازرسین بانک مرکزی با مراجعه به دفاتر کار موسسات مالی جزییات عملیات، سودآوری، مدیریت ریسک واثربخشی مدیریت را بررسی میکنند و در دیدهبانی غیرحضوری اطلاعات جمعآوری شده، توسط بانک مرکزی به صورت روزانه تحلیل میشود. در نهایت این دو روش به صورت مکمل عمل کرده و وضعیت کسبوکار موسسه مالی را در اختیاربانک مرکزی قرار میدهد. به طور کلی بانک مرکزی ژاپن موسسات را از شش جنبه اصلی بررسی میکند و معیارهای مختلف سودآوری، ریسکهای گوناگون و مدیریت کسبوکار را در آنها میسنجد تا در صورت لزوم اصلاحاتی را انجام دهد.در نهایت بانک مرکزی علاوه بر نظارتها، تشویق و توصیه به موسسات مالی، به صورت موازی در حوزه تکنولوژی مالی و همچنین ارایه برنامههای معرفی یا آموزشی در جنبه های مختلف مدیریت، موسسات را جهت بهبود نظام مالی ارایه می- کند. در بحران مذکور، حجم عظیم مطالبات معوق، توالی ورشکستگی بانکها را به همراه داشت. در این راستا دولتاقدامات و سیاستهایی را به صورت موازی پیش برد که از جمله آنها تاسیس آژانس خدمات مالی و همچنین خریدداراییهای بانکها توسط دولت برای احیاء آنها است. برای این منظور، شرکتهای مدیریت دارایی شروع به کار کردهاند کهوظایف آنها خرید داراییهای ریسکی یا مطالبات سررسید گذشته از موسسات مالی است. لازم به ذکر است شرایط کنونی شبکه بانکی ایران نیز شباهتهایی با وضعیت ژاپن در دهه 1990 دارد.

Keywords:

بحران , بانک , نظارت , مرکزی , ژاپن