قشربندی اجتماعی؛ مسایل ارضی وکشاورزی جوامع روستایی طی دوران پس از انقلاب اسلامی ایران (1357)

جامعه روستایی بعد از انقلاب با تاثیرپذیری از تحول انقلابی حادث شده درجامعه حالت بسته، ایستا وتوده ای بودن خودرا تا اندازه ای ازدست داده است. تحرک حاصل شده درجامعه روستایی موجب شد اصلاحات ارضی بعد ازانقلاب برخلاف اصلاحات ارضی قبل از انقلاب که از بالا به پایین بود صورت ترکیبی پیداکند، یعنی هم حرکتها و اعتراضات دهقانی رادر برخی از مناطق روستایی وهم اقدام حکومت را برای تدارک و اجرای اصلاحات ارضی داشته باشیم اصلاحات ارضی اسلامی ازسطوح میانی جامعه با مشارکت جوانان اندیشه ورزشهری آغاز شد به هرحال پس از انقلاب اسلامی قدرتمندان محلی چون مالکان، سرمایه داران ارضی، خرده سرمایه داران روستایی ودهقانان مرفه پایگاه اجتماعی خود را در جامعه روستایی ازدست داده و جای خودرا به نهادهای جدید مانند شوراهای اسلامی، بسیج وغیره دادند. عدم حضور مالکین بزرگ واقشار بالای جامعه به اقشار متوسط روستا این فرصت راداد تاخود را درهرم قشربندی اجتماعی بالا بکشند. پس از پیروزی انقلاب یکی از اصلی ترین مسایلی که برای حل مشکلات و معضلات روستاهای ایران حس می شد، حل مسیله زمین بود تا از این طریق بتوانند دگرگونی های لازم را در ابعاد اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی در روستاهای ایران حل نمایند.

Keywords:

انقلاب اسلامی , خرده مالکان , خوشنشینان , مسایل اراضی