شخصیت و رویکردهای یادگیری بهعنوان پیشبینهای عملکردتحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگیهای شخصیتی، رویکردهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانشجویان بود. به این منظور 371 نفر از دانشجویان علوم انسانی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز( 259 زن و 112 مرد) به صورت تصادفی با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای و خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند.پرسشنامه پنج عامل اصلی شخصیت و سیاهه رویکردها و مهارتهای مطالعه توسط این دانشجویان تکمیل شدند و معدل کل دانشجویان بهعنوان شاخص عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد. برای تحلیل دادههای جمعآوریشده آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی و تحلیل مسیرمورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین ویژگی شخصیتی وظیفهشناسی، رویکرد یادگیری راهبردی و عملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت ولی بین رویکرد سطحی با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنیداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که اثر مستقیم وظیفه شناسی بر عملکردتحصیلی هنگامیکه رویکرد راهبردی در گام دوم وارد تحلیل میشود، از بین میرود. در این تحلیل دو پیشبین معنیدار برای عملکرد تحصیلی وجود داشت: رویکرد راهبردی )باارزش بتای مثبت( و رویکرد سطحی (باارزش بتای منفی). نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که اثر غیرمستقیم وظیفهشناسی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان از طریق رویکرد راهبردی میانجیگری میشود.

Keywords:

رویکردهای یادگیری , عملکرد تحصیلی , ویژگیهای شخصیتی