ارزیابی کاربرد دانش زیست فناوری در مبارزه ، کنترل پایدار آفات و امنیت مواد غذایی

آفت کش های بیولوژیکی، اولین فرآورده های حاصل از کاربرد بیوتکنولوژی در کشاورزی هستند که تجاری شده اند. از سال 1960 تاکنون بسیاری از آفت کش های بیولوژیکی که براساس نقش یک باکتری به نام باسیلوس توریجینسیس عمل می کنند، مورد استفاده بوده اند. دانش بیوتکنولوژی از طریق مهندسی ژنتیک چندین نوع پروتیین در یک ارگانیسم تولید کرده و طیف اثرات آن را وسعت می دهد. ژن کد کننده این اثرات را می توان به گونه ایی تغییر داد که مقدار بیشتری از این سموم با بازدهی بیشتری بر علیه آفات تولید شود، به علاوه، فرمول سموم را طوری تهیه کرد که تاثیر آن ها در محیط زیست طولانی نشود. باکتری BT پاتوژن اختیاری تعدادی از گونه های حشرات می باشد. پژوهشگران ژن مربوط به سم BT را در باکتری دیگری وارد کردند تا سم بیشتری تولید کنند. باکتری پس از تولید سم از بین رفته ولی دیواره سلول تثبیت می شود. ذره ای که به جای می ماند که حاوی سم بلوری با پوشش محافظ و با دوام است. باکتری های کشت شده را روی گیاهان اسپری می کنند و آفت های حساس، هنگام تغذی از این گیاهان کشت می شوند. آفت کش های بیولوژیکی می توانند به گونه ای گسترده بهره روی واریته های زیادی مورد استفاده قرار گیرند، بدون اینکه نیازی به برنامه های طولانی به نژادی برای تولید گیاهان تغییر ژن یافته باشد، این گیاهان در مقابل آفات مقاوم هستند و نیازی به اسپری کردن آفتکش بر آن ها نیست.

Keywords:

بیوتکنولوژی , کنترل پایدار , آفات