مدیریت و توسعه پایدار شهری با رویکرد کاهش پرت مصالح

امروزه افزایش روزافزون جمعیت در دنیا و نیاز مبرم به تامین احتیاجات اولیه انسان از جمله نیاز به مسکن، وجود فعالیت های عمرانی را در هر جامعه امر اجتناب ناپذیری کرده است. حجم زیاد دورریزهای ساختمانی ناشی از فعالیت های عمرانی )ساخت و ساز، تعمیر، تخریب و نوسازی(موجب بروز مشکلات زیادی از جمله مشکلات زیست محیطی شدهاست. مدیریت نخاله ساختمانی از جمله ضروریات مدیریت شهری است که نیازمند آگاهی از چگونگی جمع آوری، دفع و بازیافت دارد و در حال حاضر عدم رعایت قانون ایستگاه های تخلیه پسماند، کمبود ایستگاه تخلیه،نبود مراکز بازیافتپسماند از عواملی هستند که باعث بروز معضل در حاشیه جاده ها شده اند. با توجه به محدودیت منابع طبیعی و حفظ محیط زیست، بهینه ترین راهکار استفاده مجدد از دورریزهاست. مدیریت مصالح قابل بازیافت دورریز ساختمانی از مهم ترین راهکارهای اقتصادی درکشورهاست؛ زیرا ضمن کاهش میزان ضایعات بر استفاده مجدد و بازیافت آن تاکید دارد. این پژوهش با هدف مدیریت مصالح قابل بازیافت دورریز ساختمانی به تدوین مبانی نظری مدیریت دورریزهای ساختمانی و بررسی تجربیات جهانی در این زمینه می پردازد.

Keywords:

بازیافت مصالح , نخاله های ساختمانی , تکنولوژی انرژیهای پاک , مدیریت شهری