مدیریت دارایی های فکری موجود در صنعت نفت ایران و چگونگی حمایت قوانین از آنها

با توجه به اینک صنعت نفت به لحاظ هزینه و توسعه صنعتی همواره از اهمت زیادی برخوردار بوده است لذا در طول تاریخ همواره قرارداد نویس های صنعتی تلاش کرده اند سود ممکنه در مباحث تکنولوژی، مالکیت فکری و اقتصادی قرارداد را بدست بیاورند. در طول تاریخ صنعت نفت ایران همواره تلاش شده است که بیشترین منافع موجود در قرارداد را برای ایران در قرارداد لحاظ کنند از حمله این تلاش ها تحول مدل قراردادهای ایران به بیع متقابل و بعد از آن IPC است. نکته مشترک همه این تلاش ها توازن در منافع قرارداد است. از آنجا که حدود 80 درصد اقتصاد ایران به نفت وابسته است و از طرفی ایران یکی از اولین کشورهای تولیدکننده نفت در جهان است اما هیچ گاه نتوانسته است خود را به عنوان یک دارنده موفق تکنولوژی ساخت تاسیسات نفتی و استخراج و فراوری نفت معرفی نماید که این خود معلول عدم توجه به تحقیق و توسعه در صنعت نفت و عدم مدیریت و واخواهی صحیح مالکیت های فکری موجود در قراردادهاینفتی است. لذا در این مقاله سعی کرده ایم به روش تحقیقی و تحلیلی و مقایسه ای با قوانین سایر کشورها اقدام به تحلیل انواع دارایی های فکری موجود در صنعت نفت، چگونگی دست یابی به آنها و میزان توجه کشورها به این اموال کرده ایم تا بتوانیم به این سوال پاسخ بدهیم که دارایی های فکری صنعت نفت ایران چه جایگاهی در مدیریت قراردادهای نفتی کشور دارند و چگونه در قواینن از آنها حمایت می شود.

Keywords:

مالکیت فکری , قراردادهای نفتی , مدیریت قرارداد , بیع متقابل/IPC