بررسی حقوقی شرط عدم عزل وکیل در حقوق ایران و مصر

امروزه عقد وکالت چه به طور سند رسمی و چه به شکل سند عادی نقش مهمی را در روابط حقوقی اقتصادی مردم به خود اختصاص داده است؛ به نحوی که در دفاتر اسناد رسمی بخش قابل توجهی از اسناد آنان به این نهاد حقوقی اختصاص دارد. مضافا اینکه عقد وکالت بعضا در مقام بیع ظاهر گشته و به استناد ماده 679 قانون مدنی اصطلاحا وکالت بلاعزلنامیده میشود. عقدوکالت از عقود جایز بوده و به وسیله درج عقد ضمن عقد لازم یا عدم عزل وکیل در ضمن عقد لازم میتوان آن را به صورت لازم در آورده و حق عزل وکیل از موکل سلب گردد و در نتیجه به گونهای به صورت عقد لازم در عالم خارجبه وجود خواهد آمد؛ کما اینکه این موضوع را ماده 679 قانون مدنی بیان نموده است. لذا در این پژوهش محقق تلاش کرده تا موضوع فوق را به صورت مفصل مورد تحلیل و ارزیابی قرار داده و همزمان این موضوع را در حقوقموضوعه مصر تطبیق نماید نتیجه حاصله از این پژوهش تطبیقی حاکیست عزل و استعفای وکیل از لحاظ ماهیت ایقاع میباشند و تحقق آن فقط با اراده یک طرف صورت میگیرد هم در فقه امامیه و هم در فقه عامه و به تبع آن در حقوق ایران و مصر تحقق عزل منوط به مطلع شدن وکیل از آن است؛ در حقوقمصر جواز عقد وکالت جزء ذات عقد میباشد و با نظم عمومی نیز ارتباط دارد و موکل و وکیل هر وقت بخواهند میتوانند وکالت را فسخ کنند حتی اگر شرط خلاف آن شده باشد.

Keywords:

عقد وکالت , شرط عدم عزل , لزوم , جواز , مقتضای ذات عقد , اقتضای اطلاق عقد