باززنده سازی عملکردی بافت قدیم و هم پیوندی با بافت جدید با رویکرد توسعه میان افزا (نمونه موردی: قسمتهایی از بافت فرسوده شهر ملایر)

در کشور ما رشد جامعه شهری دارای سابقه ای طولانی است و با افزایش جمعیت و مهاجرت های گسترده به شهر، امکان برنامه ریزی دقیق جهت دست یافتن به نیازهای مختلف اشتغال، سکونت، آموزش، بهداشت و... کاهش یافته است. در نتیجه گسترش بی رویه و کنترل نشده شهرها، آسیب زیادی به بافت شهر از لحاظ انسجام فضایی و همچنین پراکندگی مناسب خدمات وارد کرده است. امروزه با توجه به اهمیت حفظ منابع طبیعی و کاهش آثار زیست محیطی توسعه بی رویه شهرها، توسعه درونی (میان افزا) به عنوان یکی از رویکردهای شهرسازی مطرح شده است. در نتیجه به جای گسترش افقی شهرها، رشد آنها در محدوده موجود و با حداکثر استفاده از امکانات اراضی توسعه یافته واقع در محدوده شهر اولویت دارد.هدف از این پژوهش بهبود وضعیت نامناسب بافت های فرسوده و ناکارآمد شهر ملایر از طریق اجرای توسعه میان افزا و بررسی شاخص های مربوطه می باشد. تحقیق حاضر از نظر ماهیت، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع روش های توصیفی موردی می باشد، همچنین در تحلیل داده ها و اطلاعات، از همپوشانی لایه های GIS ای مرتبط با شاخص ها و مدل فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) و نرم افزار super decisions جهت رتبه بندی و اولویت بندی سایت های نهایی، استفاده شده است. از یافته های پژوهش، تایید امکان کاربرد اصول توسعه درونی (میان افزا) در بافت های شهری با توجه به شاخص های بومی تعریف شده و ارایه روشی جهت دست یابی به سایت هایی با بالاترین پتانسیل برای این توسعه و رتبه بندی و ارزش گذاری آن هاست. همچنین از سایر یافته ها به تعیین انواع اراضی و نواحی مناسب درون شهرها جهت توسعه دورنی (میان افزا) و عوامل موثر در موفقیت آن، می توان اشاره نمود.

Keywords:

باززنده سازی , بافت فرسوده , توسعه ی میان افزا , فرایند تحلیل شبکه (ANP)